"..sumpaan sa ilalim ng pine tree."
-->mali pala, dapat: "sumpaan sa ilalim ng eucalyptus tree."!!!
hehe...
nung sinabi ni baba sa akin na sure na siyang mag-Kainan, my initial reaction was "nyek!". kala ko pa man din ako ung mang-iiwan. "ang kapal mo magdrama na wag kitang iwan tapos kaw pala tong magpupunta ng Taiwan!"
...
haaay nako...
late nang nag-seep in sa utak ko na malungkot pala dapat ako. aalis siya patungong taiwan, tapos nun di sure kung kelan balik niya dito. hmmm..malungkot nga talaga.. wala na ngang schoolbus,so di na tayo sabay uuwi; di naman ako pwedeng mag-long distance call parati para lang makipagtele-babad; pano pa kaya ung coffee?!
haay nako...
siya pa man din nagsabing "oi migi promise kahit hiwahiwalay [college] na tayo we'll still have coffee ha." nyek nyek...pano kaya un, e she's in taiwan nga!
buti na lang at di pinayagan ung isa pang 'baba' mag-Taiwan kundi ako na lang talaga mag-isang iinom ng coffee!
i'm happy for her...that's for sure. malaking opportunity iyon,she'll be able to learn new languages, magiging independent siya dun, sana lang maging responsable rin siya. bwahhaha. ok na rin ung pagpunta niya sa taiwan.. makakasama naman niya si karen dun. yey! i'm very happy for them. mabuti na nga talaga siguro ung pag-aaral sa Kainan.. at least wala na siya sa poder ng kanyang parents. [o ayan..makakalayo ka na sa kalahati mo].
i'll miss her for sure...very much.
nako...pano na kaya ung after 5 years?
...kala ko pa man din merong after 5 years..
pero it seems malabo na ito. haaay...
you'll always be my one-and-only lil'sis...
..nothing can change that.
-_-
